درخیابان های باریک

بازرگان روز هایش را سپری می کند تا درآمدش را به دزدان غربی بپردازد...

وکسی نیست که او را نصیحت کند

در زمین های بایر رعیت زمین را با ناخن هایش شخم می زند

و از قلبش بذرهایی را در زمین می کارد و با اشکهایش آنها را آبیاری می کند

و چیزی جز تیغ و خار برداشت نمی کند

وکسی آنجا نیست تا تعلیمش دهد

در دشت های خالی ما

عرب بادیه نشین زار و گرسنه گام بر می دارد

و کسیآنجا نیست تا به ترحم کند

ای آزادی سخن بگو و م را تعلیم ده

تا کی باید کاخ ها و قصر ها را برپا کرد

اما خود در در کلبه ها و غار ها روزگار بگذرانیم

تا کی باید انبار ها و سیلو ها را انباشته کنیم

و تنها غذای ما سیر و برگ شبدر باشد

تاکی باید پارچه های ابریشمی و پشمی به دست ما بافته شوند

وخود لباس مندرس بر تن کنیم